Madiun, gradasigo - Ing desa cilik sing adhem ayem, ana sawijining wong tani jenenge Pak Joko. Dheweke dikenal dadi wong sing rajin lan sregep. Saben esuk, ora nate kliwatan kanggo tangi luwih isuk lan langsung menyang sawah. Saben ketemu tangga-tanggane, Pak Joko mesthi ngucap salam karo mesem sing tulus.

Nanging, ing atine, Pak Joko nduweni sawijining gegayuhan gedhe. Dheweke kepingin duwé omah sing luwih apik. Saiki, omahé mung omah cilik sing digawe saka kayu lawas, atape mung saka godhong klapa. Ing mangsa udan, asring bocor ing kene lan kana.

Saben sore, sawise bali saka sawah, Pak Joko mesthi lungguh ing teras omahé, ngelamun bab omah sing dikarepake. Anake siji-sijine, Budi, sok ndelok bapake ngelamun lan takon, "Pak, kok jenengan kakehan ngelamun?"

Pak Joko mung njawab karo mesem, "Aku mung ngimpi, Le. Yen Gusti Allah maringi rejeki, aku kepingin nggawe omah sing luwih apik kanggo awake dhewe."

Wektu terus mlaku. Saben dina, Pak Joko tetep kerja sregep ing sawah, ora nate ngeluh sanadyan udan utawa panas. Nanging rejeki isih durung cukup kanggo mratani omah anyar. Budi, sing saiki wis gedhe, rumangsa prihatin ndeleng bapake sing terus ngimpi.

"Bapak nduwe pangarep-arep gedhe, nanging rejekine durung ana," pikir Budi.

Saka panggonan liya, ana tangga sing asline sugih lan seneng blanja. Sawijining dina, Pak Joko krungu yen tanggane, Pak Subarjo, lagi mbangun omah sing anyar lan gedhe. Nanging, nalika Pak Subarjo liwat ing ngarep omahé Pak Joko, dheweke nyawang omah cilik kuwi karo mesem.

"Pak Joko, omahmu cilik banget, kapan gelem gawe omah luwih apik?" guyon Pak Subarjo kanthi nadha gumunan.

Pak Joko mung mesem lan njawab, "Alon-alon wae, Pak. Sing penting barokah."

Suwe-suwe, ana kabar apik teka. Sawise musim panen sing berkah, sawah Pak Joko mlebu hasil sing apik banget. Ora mung kuwi, Budi sing saiki wis kerja ing kutha, uga ngirim dhuwit kanggo bapake. Nganti pungkasane, Pak Joko bisa mbangun omah anyar, luwih apik lan nyaman.

Tanggane padha nggumun ndeleng omah anyar Pak Joko sing saiki katon apik lan asri tenan. Nanging Pak Joko ora nate sombong. Nalika Pak Subarjo liwat, dheweke mung mesem karo tulus lan ujar, "Alhamdulillah, kabeh iki berkah saka Gusti Allah lan usaha sing sregep."

Penutup:

Cerita iki ngajari kita yen sabar lan sregep bisa ngasilake berkah sing ora disangka-sangka. Aja lali, rejeki iku ora mesthi teka kanthi cepet, nanging yen kita tetep sregep lan ikhlas, Gusti Allah mesthi bakal maringi.

Yen sampeyan seneng karo crita iki, monggo di-share supaya liyane uga bisa sinau saka cerita Pak Joko.